kornik

w Reglu
niescęście
sie panosy

syćko
idzie na marne
butwieje
jako ta rosło
jedla
co jom wcora
leśni ścieni

Nie umiała
temu
zapobiec
zapłakała żywicom
i padła

syćkie smrecki
dookoła
(niezlicone)
zadarły głowy
do nieba
uniesły
gałęziaste
dłonie
zaklyscyły
konary

modliły sie
o
święty spokój
w lesie