Co to były za czasy ... …

Sabaudia stała się motorem do zjednoczenia Włoch. Władca z dynastii sabaudzkiej został też pierwszym królem włoskim. Jednak w zamian za pomoc w zjednoczeniu Włoch, sama Sabaudia w nieco późniejszych czasach została włączona siłą do Francji. W 1416 roku, dobrze nam znany z polskich dziejów król Zygmunt Luksemburski ... uczynił władców sabaudzkich suwerennymi władcami. Zygmunt Luksemburski, to trzeci i ostatni cesarz z dynastii luksemburskiej. Drugi syn cesarza Karola IV Luksemburskiego oraz jego czwartej żony – Elżbiety Pomorskiej. Czyli prawnuk, Kazimierza III Wielkiego – króla Polski. Przyrodni brat – Wacława IV, króla Czech i Niemiec. Zygmunt, to obrońca chrześcijaństwa i władca, który pragnął zjednoczyć świat chrześcijański, tak aby ten mógł skuteczniej przeciwstawić się naporowi potęgi muzułmańskiej jak również narastającym wokoło ruchom protestanckim.

Faktem jest, że polityka prowadzona przez Zygmunta, doprowadziła do licznych wojen, w ostatecznym rezultacie jego poczynań do znacznego osłabienia rządzonych przez niego państw. Przyczynił się on znacznie do zwołania Soboru w Konstancji w 1414 r. i odegrał tam istotną rolę, doprowadzając do zakończenia Wielkiej Schizmy kościoła katolickiego.
Miał też udział w schwytaniu czeskiego prekursora protestantyzmu Jana Husa, w efekcie czego ten został osądzony i spalony na stosie. Prowadzone przez niego wojny wymagały ogromnych nakładów finansowych. Szukając pokrycia dla sporych wydatków, wyprzedawał dobra królewskie i cesarskie, zaciągał liczne długi oraz nakładał nadmierne podatki na podwładnych – szerząc niezadowolenie.
W 1410 roku wojska Zygmunta pod dowództwem Ścibora ze Ściborzyc najechały ziemię sądecką. Jednak najazd ten został wnet odparty. Zmiana stosunków Zygmunta z Polską, nastąpiła po zwycięstwie pod Grunwaldem i podpisaniu Pokoju Toruńskiego w 1411.

15 marca 1412 roku król Zygmunt, podpisał w Lubowli pokój z Polską, na podstawie którego zawarto przymierze polsko-węgierskie oraz postanowiono, że Ruś Czerwona i Podole pozostaną przy Polsce, aż do śmierci jednego z dwóch władców, a następnie po 15 latach od tego wydarzenia wspólna komisja panów polskich i węgierskich miała zadecydować o ich dalszych losach. Mołdawia miała pozostać lennem Korony Polskiej, lecz miała być zobowiązana do posiłkowania króla Zygmunta Luksemburskiego przeciw Turkom. W sierpniu, Zygmunt ogłosił też wyrok w sporze Polski z Krzyżakami, w którym rozstrzygnął na niekorzyść Zakonu, ... przy okazji mocno naciskał na Zakon Krzyżacki o wypłatę należnego odszkodowania wynikającego z Pokoju Toruńskiego.
W dniu 8 listopada 1412 roku przekazał Polsce część Spisza, za tzw. zastaw spiski w zamian za pożyczkę jaką wcześniej zaciągnął od Polski – na 37 tys. kop groszy praskich. Zastaw Lubowli, Podolińca i Gniazda oraz 13 innych miast spiskich, stanowił zabezpieczenie zwrotu pożyczki, której nasz król – Jagiełło, udzielił Zygmuntowi. Pożyczona została kwota 37 000 kop groszy czeskich czyli ówcześnie około 7,5 tony czystego srebra. Pieniądze te pochodziły głównie z odszkodowań wojennych, wypłaconych Polsce przez Krzyżaków na mocy gwarantu, jaki dawał nam traktat – Pokój Toruński. Pożyczka miała zostać zwrócona w tej samej wysokości i w tym samym miejscu, gdzie ją wypłacono – czyli na węgierskim (wówczas) zamku w Niedzicy. Z zastawionych terytoriów utworzono starostwo spiskie z siedzibą w Zamku Lubowlańskim, składające się z dominium lubowlańskiego, które potraktowano – jako ziemie odzyskane. Obszar zastawu nie był zwarty terytorialnie, składał się z 5 enklaw, z których największa, okręg podoliniecki, stykała się bezpośrednio z terytorium Polski. Pozostałe enklawy stanowiły okręgi: Białej Spiskiej, Popradu, Nowej Wsi Spiskiej oraz Podegrodzia Spiskiego ze Spiskimi Włochami. Jednym z pierwszych starostów spiskich był w latach 1420 – 1428 ... Zawisza Czarny z Garbowa – najsłynniejszy ówczesny polski rycerz. Najdłużej starostwo spiskie spoczywało w rękach rodu Lubomirskich, dla których stało się jednym z głównych źródeł finansowych rodowej potęgi.